Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη!

Σκληρός, άκαρδος κόσμος, που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται…





Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα…




Του φευγιού μου όνειρα...


Und versuche gut zu sein.....


Stell dich mitten in das Feuer,

glaub an dieses Ungeheuer

in des Herzens rotem Wein

und versuche gut zu sein...






Ένα πρωινό, όλα θα 'ν αλλιώς....


Σβήνω και ξεχνώ τα περασμένα

Ένα πρωινό όλα θά 'ναι αλλιώς

Τα κομμάτια μου ενωμένα

Θά 'χω δρόμο ανοιχτό

Και στο πλάι μου εσένα

Θέλω να σε βρω

να σου ζητήσω μια πνοή

Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή

Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή

Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα.....

Ρόδο μου, ρόδο αμάραντο...







Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων...